Het Vlaams Parlement is trots op zijn kunstcollectie. Elke dag gedurende het krokusreces stelt een parlementslid zijn/haar favoriete kunstwerk aan u voor. Cathy Coudyser (N-VA) koos voor een werk van Dirk Braeckman.
In 1998 kocht het Vlaams Parlement drie werken van fotograaf Dirk Braeckman. Ze dragen geen beschrijvende titels, maar de geheimzinnige codes TA-HO, BH-WA en AB-BH. Dit geeft aan dat Braeckman niet fotografeert om makkelijk herkenbare plaatjes te produceren. Ook verschillen de foto’s van de traditionele fotografie. Ze zijn niet zomaar overal reproduceerbaar. Op zijn website www.dirkbraeckman.be waarschuwt Braeckman dat zijn foto’s op een monitor van een pc niet zo goed tot hun recht zullen komen als in hun oorspronkelijke afdruk, waarvan de specifieke tactiliteit en tonaliteit mee worden bepaald door het materiaal en het formaat waarop het negatief is afgedrukt.
Op het einde van de twintigste eeuw treedt een hele lichting prominente Vlaamse kunstenaars op het voorplan met werken die zich in het grensgebied tussen schilderkunst en fotografie bevinden. Bert De Beul, Chantal Chapelle, Guy Van Bossche en anderen baseren hun schilderijen op foto’s. Meer nog, hun schilderijen wekken soms de indruk zelf foto’s te zijn. Dirk Braeckman bevindt zich nipt aan de andere kant van die vervagende grens. Hij is fotograaf, maar zijn werk vertoont heel wat affiniteit met de schilderkunst. Zo ontwikkelt hij zijn foto’s niet volgens de voorschriften van de klassieke fotografie, maar komt hij als een schilder tussenbeide. Door zijn chemische ingrepen verschijnt het oorspronkelijke negatief in een vervaagde, versomberde en soms ook met ruis doorspekte versie op de afdruk.
Intimiteit in zwart-wit
Aanvankelijk fotografeert Braeckman vooral portret en model. Hij stelt de mens voor als een desolaat wezen in een troosteloze omgeving. Later, zoals in zijn werken in het parlement, verdwijnt de mens helemaal en blijft enkel de omgeving over, totaal verlaten. We krijgen nu beelden van interieurs, meubelen, gebruiksvoorwerpen, trappen en muren, gehuld in een beklemmende stilte. De onbehaaglijkheid van de sombere tonen wordt nog versterkt door de compositie, die de toeschouwer weinig houvast biedt.
Zo slaagt Braeckman erin om het banale en alledaagse ongrijpbaar te maken. Wie naar zijn foto’s kijkt, ziet voorwerpen en plaatsen die hem vertrouwd voorkomen in zijn dagelijkse leefwereld zo voor het grijpen liggen, maar omdat elke emotionele band doeltreffend wordt doorgeknipt, kan de toeschouwer hun gebruikelijke betekenis niet aanvoelen. Van de andere verkrijgen de banale dingen een soort van pure, ritmische schoonheid die je er niet van zou verwachten. Het zijn die onbehaaglijke paradoxen die ervoor zorgen dat deze foto’s een diepe indruk nalaten.
Bron: Hedendaagse kunst in het Vlaams Parlement: een selectie – Wilfried Van Vinckenroye
Het werk van Cathy Coudyser, maandag 12 februari 2018 vanaf 18u op vlaamsparlement.tv. Daarna doorlopend te bekijken in onze nieuwslus.
