Vlaams volksvertegenwoordiger Elisabeth Meuleman (Groen) kondigde aan de nationale politiek vaarwel te zeggen. Ze ambieert een mandaat in het bestuur van Oudenaarde. Meuleman wou de partij nog steunen, maar de Oost-Vlaamse leden dachten daar anders over. Haar kandidatuur werd weggestemd. Ondanks de strubbelingen binnen haar partij en de nationale politiek in het algemeen, kijkt ze tevreden terug naar haar periode in het Vlaamse halfrond.
De afgelopen jaren was Vlaams volksvertegenwoordiger Elisabeth Meuleman (Groen) vooral actief in de commissie Onderwijs. Daar beleefde ze enkele memorabele momenten. “Toen we met de commissie Onderwijs op werkbezoek waren in Kopenhagen bleek dat toenmalig minister van Onderwijs Hilde Crevits (cd&v) het kaderdecreet rond de eindtermen lanceerde zonder ons hiervan te verwittigen. Ze had zelf de knopen doorgehakt. Terwijl er afgesproken was dat meerderheid en oppositie samen tot een consensus zouden komen en met een gedragen voorstel naar buiten zouden komen”, legt Meuleman uit. “Daar stonden we dan bij LEGO. Iedereen, zowel meerderheid als oppositie, was verbaasd over de démarche van Crevits. Niemand nam nog deel aan de workshops, iedereen stond te bellen. Koen Daniëls (N-VA) probeerde zelfs een vliegtuigticket te boeken om terug naar België te gaan.”
Een ander bijzonder moment was bij het begin van de legislatuur 2019-2024. Toen kwamen acteurs en kunstenaars wekenlang op straat, voor het Vlaams Parlement, om te protesteren tegen de knip in de projectsubsidies. Minister-president Jan Jambon, ook bevoegd voor cultuur, wilde die projectsubsidies met 60 procent verminderen in 2020. De reactie van het Vlaams Belang op de betogers vond Meuleman pervers. “De knip in de projectsubsidies zorgde voor grote onrust in de cultuursector. Mensen zagen hun job en project verloren gaan. Ze kwamen voor het Vlaams Parlement, voor de commissiezaal, betogen om hun ongenoegen te uiten. Klaas Slootmans en Filip Brusselmans van het Vlaams Belang schepten er een pervers plezier in om de betogers te provoceren. Als voorzitter van de commissie voor Cultuur probeerde ik de gemoederen te benaderen, maar tevergeefs. Ze genoten van elke aanval op progressieve kunst en cultuur. Dat was echt een pijnlijk moment.”
Ban sociale media
Meuleman hekelt het feit dat er steeds minder naar elkaar geluisterd wordt. Vooral de laatste legislatuur draaide het volgens haar niet meer om inhoud maar om het aantal likes op sociale media. “De vraagstellers zijn zelfs niet meer geïnteresseerd in het antwoord van de minister. Ze willen enkel een goed filmpje van één minuut dat ze nadien op sociale media konden plaatsen. Het echte debat, waar er naar elkaar geluisterd wordt, is gewoon verdwenen.” Een ban voor politici op sociale media vindt ze dan weer een stap te ver. “Sociale media zijn nodig om je politieke werk kenbaar te maken. Maar enkel inzetten op communicatie en geen inhoudelijk werk doen, kan gewoon niet. Er moet nog steeds degelijk parlementair en wetgevend werk plaatsvinden. De controle op de regering blijft onze belangrijkste taak.”
Passie
“Geen politiek vanuit een ivoren toren, maar tussen de mensen.” Dat is het advies dat Meuleman wil meegeven aan de parlementsleden. “Ikzelf ging wekelijks op bezoek bij scholen, deed altijd mee met de VOKA-stages. Het is belangrijk dat je die voeling houdt met het veld.”
Meuleman zegt dan wel het Vlaams Parlement vaarwel, maar niet de politiek. Als lijsttrekker in Oudenaarde voor de gemeenteraadsverkiezingen doet ze een gooi naar de burgemeesterssjerp. “Ik hoop echt dat ik burgemeester kan worden van de mooiste stad van Oost-Vlaanderen. Moest dat niet lukken, dan moet ik op zoek naar een andere job. Maar een ding staat vast, ik ga de politiek nooit loslaten en de politiek mij ook niet”, lacht Meuleman in Tot Slot.
