Het Vlaams Parlement is trots op zijn kunstcollectie. Elke dag gedurende het krokusreces stelt een parlementslid zijn/haar favoriete kunstwerk aan u voor. Joris Poschet (CD&V) koos voor een werk van Joaquim Pereira Eires.

In 2001 schreef het Vlaams Parlement een internationale wedstrijd uit voor de integratie van kunst in het voormalige Postchequegebouw. Dat het parlement 2002 als kantoorgebouw in gebruik zou nemen en is omgedoopt tot Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers. De opdracht luidde om het parlementsgebouw door middel van kunst in zijn omgeving te integreren. Joaquim Pereira Eires draaide die opdracht echter om. Hij integreerde de omgeving rond het gebouw in het Vlaams Parlement door op een glasraam een uitvergrote satellietfoto van deze Brusselse buurt aan te brengen. Met pal in het middel het parlement zelf. Hij geeft het gefotografeerde stadsdeel weer op een schaal van 1/500.

Het oorspronkelijke idee van de kunstintegratie is niet het enige dat de kunstenaar op zijn kop zette. Het concept van de luchtfoto ondergaat hetzelfde lot. Het glasraam staat ondersteboven onder het centrale atriumplafond. Zodat de mensen zich op de gelijkvloerse verdieping bevinden, ver naar boven moeten kijken om datgene te zien wat een satelliet ver beneden zich heeft gefotografeerd.

Paradoxen

Zoals in vele van zijn installaties bewijst Joaquim Pereira Eires hier wat een puike conceptuele denker hij wel is. De speelse vlotheid waarmee hij de hoger vermelde paradoxen laat functioneren, combineert hij met het decoratieve en tegelijk sacrale karakter van een glasraam in een kathedraal. De verdeling in vakken versterkt de associatie met zo’n klassiek glasraam. In een kathedraal is een glasraam een symbolische voorstelling van God (het licht). Die zijn Bijbelse boodschap (de afgebeelde taferelen) via de Kerk (het gebouw) verkondigt. Pereira maakt van de satellieten die met hun alziend oog de wereld gadeslaan, een soort hedendaagse goden, die de mensen hun wereldbeeld schenken – of opdringen.

Ook in interpretatie van de positie van het kunstwerk komt de architectuur van een kathedraal van pas. In een kathedraal was het plafond het symbool van de hemel, die door het gebouw (een symbool voor het instituut Kerk) met de aarde was verbonden. Vandaar dat het hoge plafond boven een altaar meestal schilderingen van hemelse taferelen bevat. In het Huis van de Vlaams Volksvertegenwoordigers worden het hemelse en het aardse met elkaar vermengd. Intuïtief verwacht je door het glas naar de hemel te kunnen kijken, maar wat je echt ziet is de aarde, zoals je hem vanuit de hemel kunt zien. Met als eindresultaat dat net als in een kathedraal het hemelse en het aardse elkaar ontmoeten, al valt door hun positiewissel het streng hiërarchische onderscheid hier weg.

Bron: Hedendaagse kunst in het Vlaams Parlement: een selectie – Wilfried Van Vinckenroye – Tom Van Elst

Het Werk van Joris Poschet, zondag 10 maart 2019 vanaf 18u op vlaamsparlement.tv. Daarna 24u te bekijken in onze nieuwslus.