Het Vlaams Parlement is trots op zijn kunstcollectie. Elke dag gedurende het krokusreces stelt een parlementslid zijn/haar favoriete kunstwerk aan u voor. Miranda Van Eetvelde (N-VA) koos voor een werk van Jef Geys.

Volgens de website van de Antwerpse Internationale Kunstcampus deSingel bestaat er weinig twijfel over wie de drie belangrijkste Belgische kunstenaars van de twintigste eeuw waren: Marcel Broodthaers, Panamarenko en … Jef Geys. Maar hoewel de toonaangevende kunstcritici hem eensgezind op handen dragen is hij voor groot publiek, zelfs van museumbezoekers en kunstliefhebbers, vrij onbekend.

Jef Geys deinst ervoor terug om op tv te verschijnen en staat amper interviews toe in de geschreven pers. Volgens hem heeft het geen zin om in een tijdskader van enkele seconden of één enkel krantenkolommetje te komen uitleggen waar je al je hele leven mee bezig bent. Een kunstenaar moet zich tot het publiek richten in een eigen, artistieke taal. In het geval van Geys gaat het hoofdzakelijk om beeldtaal, al maakt hij ook gebruik van het geschreven woord. Zo vormde hij het ter ziele gegane Kempens Informatieblad om tot een gratis krantje met toelichtingen bij zijn exposities. Ook schreef hij 157 Vrouwenvragen bijeen, netjes genummerd van 1 tot 157, om ze vervolgens in een galerij als kunstwerk te presenteren. Onlangs hernam de Bergense Atopolis dit werk naar aanleiding van ‘Mons 2015’.

Als geen ander weet Jef Geys zeer verschillende registers te beheersen en te combineren. Om als eindresultaat telkens opnieuw met volstrekt persoonlijk werk voor de dag te komen. Hij is tegelijk een volksmens pur sang en een fijnbesnaarde intellectueel.

Zijn werk gaat de confrontatie aan met prominente avant-gardekunstenaars op prestigieuze exposities in New York of Kassel, maar net zo goed exposeert hij een project samen met het handwerk van de Socialistische Vrouwenkring van Balen.

Van tekenwerk tot happenings

De creativiteit van Jef Geys kan zich in de meest uiteenlopende vormen manifesteren, van tekenwerk tot happenings. Maar twee eigenschappen komen steeds terug: alle werken van Geys zijn tegelijk enigmatisch en ironisch. Dat geldt ook voor ‘Mary Davenport’. Een foto-installatie die je in eerste instantie doet denken aan een serie rustieke schilderijtjes van het type ‘landschap met trekpaard’. De presentatie van de foto in een plastic etui versterkt het ogenschijnlijke kitschgehalte. Maar naast een realistisch weergegeven paard (in fraaie sepiatonen) bevat elke foto ook een afbeelding van een witte schim in de vorm van datzelfde paard. De schim bevindt zich telkens op een andere positie ten opzichte van het paard, gaande van een totale overlapping tot een bijna volledige scheiding.

Op deze manier confronteert Geys het paard als een concreet dier met het paard als artistiek concept. Het eerste laat weinig aan de fantasie over, terwijl het tweede nog helemaal moet worden ingevuld. Naargelang de twee manifestaties van het paard samenvallen, blijft er minder interpretatieruimte voor de toeschouwer. Het eenvoudig ogende kunstwerk bevat dus een subtiele bezinning over de subjectiviteit in de kunst, die toeneemt naargelang het realistische gehalte afneemt.

Bron: Hedendaagse kunst in het Vlaams Parlement: een selectie – Wilfried Van Vinckenroye – Tom Van Elst

Het Werk van Mirande Van Eetveelde, vrijdag 8 maart 2019 vanaf 18u op vlaamsparlement.tv. Daarna 24u te bekijken in onze nieuwslus.