Het Vlaams Parlement is trots op zijn kunstcollectie. Elke dag gedurende het krokusreces stelt een parlementslid zijn/haar favoriete kunstwerk aan u voor. Renaat Landuyt (sp.a) koos voor een werk van Marie-Jo Lafontaine.
‘In Duitsland de bekendste Vlaming sinds Jean-Marie Pfaff’, zo noemde de website www.brusselnieuws.be Marie-Jo Lanfontaine in 2006. Ook voor haar effende voetbal het pad naar de nationale roem bij onze oosterburen. Marie-Jo Lafontaine was de huiskunstenares van de Wereldbeker 2006. Tijdens de WB straalden tien wolkenkrabbers, die tot meer dan drie kilometer van elkaar verwijderd stonden, samen haar lichtboodschap ‘I love the World’ de Berlijnse nacht in.
De Brusselse kunstenares Marie-Jo Lafontaine beoefent drie erg verschillende kunstdisciplines. Naast haar dynamsiche video-installaties gaat het enerzijds om bewerkte portretfotografie en anderzijds om monochroom (éénkleurig) geschilderde panelen. Soms combineert ze haar verschillende kunstvormen in een ‘Gesamtkunstwerk’.
Monochromen
In het Vlaams Parlement is Marie-Jo Lafontaine aanwezig met vier van haar monochromen. Deze staan twee aan twee in een symmetrische opstelling voor de ingang van de Peter Paul Rubenszaal, een grote commissiezaal. Net als in haar latere Berlijnse performance speelt licht in dit werk een cruciale rol.
Onder de monochrome verfhuid zitten minstens veertig verschillende verflagen verborgen. De kunstenares heeft een intensief procedé uitgekiend om de monochromen exact de gewenste diepte, glas en intensiteit mee te geven. Hoewel de toeschouwer deze arbeid niet meteen kan waarnemen, geeft de bijzondere uitstraling van de kleuren toch een onmiskenbare hint van de energie die Lafontaine in haar werk heeft geïnvesteerd.
Een spel van kleurcontrasten verbindt de vier monochromen met elkaar. Ze zijn opgesteld dat vanuit elk gezichtspunt een koude kleur een warme kleur flankeert.
Hoewel ze in olieverf zijn geschilderd, zijn de monochromen geen puur tweedimensionale schilderijen. Niet alleen de beschilderde oppervlakten, maar ook de flanken zijn van essentieel belang. Daardoor functioneren de monochromen ook ruimtelijk, als sculpturen. De schuine zijkanten in fluorescerend geel toveren een heldere reflectie op de witte muur, alsof zich achter de werken een lichtbron zou bevinden. Op die manier lijken de monochromen, omringd door een stralenkrans, los van de wand te zweven.
Langs dit sacrale spel van licht en kleur komt de bezoeker uiteindelijk bij Rubens terecht, de grootmeester van de lichtsymboliek. Of toch op zijn minst in de zaal die naar hem genoemd is.
Bron: Hedendaagse kunst in het Vlaams Parlement: een selectie – Wilfried Van Vinckenroye – Tom Van Elst
Het Werk van Renaat Landuyt, dinsdag 5 maart 2019 vanaf 18u op vlaamsparlement.tv. Daarna 24u te bekijken in onze nieuwslus.
